[…] Krystyna Szczepaniak zwija na papierze paseczki w kolejną Wstęgę Möbiusa, a właściwie w to, w co wstęga się przekształca na kolejnych etapach jej poszukiwań. Paradoksalnie – choć skończona i zamknięta, wbrew tradycji czyniącą ją symbolem nieskończoności – prowadzi malarkę dalej i dalej. Teraz stała się w jej rękach kolorowymi kółeczkami, rozmieszczonymi na płaszczyźnie tak, aby tworzyły sugestię trzech wymiarów. Biegną w głąb (a może w dal?) drobniutkich, szarych pasemek, które same też są wstęgą, niekiedy zwiniętą, a kiedy indziej prostującą się ku następnym możliwościom, które odkrywa dla nich Szczepaniak. Okrągłe kształty kłębuszków, przypominających obraz widziany w kalejdoskopie, zderza się z łagodnym falowaniem przestrzeni, przywodzącym na myśl przeplatanie się światła i cienia na chylonej wiatrem trawie, albo piaszczystych diunach. Malarka eksperymentuje z ich barwą, odcieniem, intensywnością. Lubię kolor – mówi, i dodaje – akwarela, niedoceniana technika, a potem odważnie sięga po czerwień, zieleń, żółć… Może wymagająca subtelność akwareli jest tym rodzajem gry, którą artystka uprawia z rzeczywistością? Dotkniecie pędzelka i już. Zrobione. Nic nie można poprawić. Jesteś zdana na wiedzę ręki, jej pewność (a może niepewność?), która prowadzi cię przez wyłaniający się kształt. Zdana na nieobliczalne do końca proporcje wilgoci i barwnika, chłonność papieru. A potem jeszcze kreska tuszu na kalce. Jest. Raz uczyniona staje się nieodwołalną, artystyczną decyzją.

Chyba zostawię Wstęgę Möbiusa, chcę teraz malować prościej, frywolniej, jakby malarstwo było odpoczynkiem – mówi mi Krystyna. Ale dotychczas, nawet jeśli malowała coś innego, powiedzmy postaci ludzkie w „Yin Yang I”, albo twarze w „Autoportrecie”, czy konia, oddanego z pietyzmem dla każdego mięśnia w wizerunku „Pegaza”, wszystkie obrazy wypełniał ten sam niepokój, przeplatających się, wibrujących kształtów. Zwinięte kłębki próbują rozsadzić ramy obrazu, wstęgi, uformowane na podobieństwo pasm przędzy, wyglądają, jakby rozsypały się spieszącej się dokądś tkaczce, albo gorączkowo drgają, rozwieszone na sznurkach. Jakby cały świat był dygoczącym, tajemniczym zapętleniem. Może Krystyna Szczepaniak opowiada ferment współczesności, a Jean Baudrillard ma racje, że wszelkie odniesienia mieszają i przeplatają swe dyskursy w przymusowym obiegu po kole, na wzór wstęgi Möbiusa? Jeszcze nie tak dawno seks i praca stanowiły kategorie zaciekle przeciwstawiane: dziś łączą się ze sobą i znoszą w tego samego rodzaju żądaniu. Niegdyś dyskurs historii czerpał siłę ze sprzeciwu wobec natury, dyskurs pragnienia ze sprzeciwu wobec dyskursu władzy – dziś wymieniają się miedzy sobą znaczące, jak i paradygmaty¹. Więc Krystyna splata dyskursy i narracje, splata barwne niteczki. […]

Monika Braun
(fragment recenzji do katalogu IX Park sztuki – Zamek Kliczków, 2017)
¹  J. Baudrillard, Symulakry i symulacja, Warszawa 2005, s. 27.

[…] Twórczość Krystyny Szczepaniak to przede wszystkim głęboka refleksja o człowieku opowiadana za pomocą pozornie błahych – bo znanych i wywodzących się z kultury popularnej – motywów. Pop-estetyka, zainteresowanie kolorem, ale też niekiedy monochromatyczna graficzność stykają się z próbą niemalże technicznej eksploatacji istoty ludzkości. Obrazy zdają się nawiązywać do motywu „odautorskich notatek”, jak renesansowe wzorniki, inżynieryjne zapiski, szkice czy rysunki, a jednocześnie stanowią same w sobie „dzieło skończone”.[…]

Alicja Klimczak-Dobrzaniecka
(fragment recenzji do katalogu IV Park sztuki – Zamek Kliczków. 2012)

Twórczość Krystyny Szczepaniak bez wątpienia należy do nurtu ekspresji malarskiej. Ale nie jest to ekspresja „nowych dzikich”, lecz ekspresja refleksyjna, poszukująca istoty człowieczeństwa w symbolach kultury, podświadomości ludzkiej oraz w historii gatunku ludzkiego. Sama autorka pisze, że sztuka jest dla niej „podróżą po świecie zawieszonym między przypominaną przeszłością a przepowiedzianą przyszłością”. W takim ujęciu czas jest ważnym parametrem określającym istotę człowieka. W jej obrazach z serii Pejzaż intymny elementami powtarzającymi się są ludzkie twarze i dłonie, a także symbole kulturowe. Zawierając te podstawowe wizualizacje, które odkrył gatunek ludzki u zarania swojego istnienia malarstwo K. Szczepaniak nie ma charakteru malarstwa naiwnego. W jej obrazach kolor, kształt, kompozycja, elementy przedstawieniowe i symboliczne współgrają tworząc spójną wypowiedź malarską. Sama autorka ma dużą samoświadomość wypowiedzi malarskiej i funkcji, jaką chce, by jej obraz spełniał. Pisze: „obraz – to zamknięty zbiór ukazujący wędrówkę człowieka przez wszelkie stany ducha, ciała i umysłu”. Taka postawa wpisuje się w ogarniającą globalną wioskę „nową pierwotność” człowieka ery ponowoczesnej.

Elżbieta Kościelak
(fragment recenzji do katalogu „II Park sztuki ”, Zamek Kliczków, 2010)

[…] Krystyna Szczepaniak wprowadza nas w świat, w którym krzyżują się widoki przestrzeni dalekich odległością czasu, milczenia i snu. Jej obrazy zbudowane są tak, jak konstruuje się opowieść: poprzez umiejętne kadrowanie, wycinanie z rzeczywistości tylko tego, co potrzebne do stworzenia nastroju tajemnicy i niedopowiedzenia, poprzez niedomknięcie znaczeń i epizodyczny charakter przestrzeni malarskiej. Tworząc je posługuje się metodą malowania swobodnym gestem opartym na schematycznym rysunku i płaskiej optycznie przestrzeni; to jeszcze jedno pokrewieństwo między budową obrazów, a epizodyczną strukturą wspomnień. […]

Dorota Miłkowska
(fragment recenzji do katalogu „Ogrody wyobraźni”, „Galeria pod Plafonem”, Wrocław, 2001)

2010 – „Poznaj zmiany 2009”, wystawa ZPAP, Warszawa

– „Aviator – podniebne impresje”, wystawa poplenerowa Hotel Novotel Airport, Warszawa

– 8 Triennale Małych Form Malarskich, Toruń

– Współczesna Sztuka Polska – malarstwa, grafika, rzeźba, fotografia, Syria

– „Przestrzenie wyobraźni”, BWA  Kielce, Galeria Krebsen w Kopenhadze, Dania

– „Barwy Małopolski” dla Jana Pawła II, Zamek w Wiśniczu

– „II Park sztuki – Zamek Kliczków”, Arsenał, Wrocław (artyści ZPAP o/Wrocław, Wystawa poplenerowa)

2009 – Wystawa poplenerowa, Załęcze Wielkie

– Wystawa poplenerowa, Wilkasy

– Wystawa poplenerowa (Dom Kultury), Zgorzelec

– „Wola Michowa 2008”, Wystawa poplenerowa, Galeria W&B, Szczecin

– XIII Międzynarodowy Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Kogut – akwarela, pastel, drewno”, Galeria „Oko”, Oława

– „I Park sztuki” Artyści ZPAP o/Wrocław, Wystawa poplenerowa,  Zamek Kliczków

– Międzynarodowy konkurs na rysunek im. Andriollego, Nałęczów

– IV Międzynarodowy Konkurs Rysunku, Wrocław

– „Poznaj zmiany 2009”, wystawa ZPAP, Poznań

– „Eko-Balt” V Międzynarodowe Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej, Gdynia

2008 – Wystawa poplenerowa, Załęcze Wielkie

– Wystawa poplenerowa, Smołdzino

– „Wieluń miasto urokliwe”, Wystawa poplenerowa, Muzeum Miasta – Wieluń

– „Naturae” (Natura) – Galleria Della Catena, Veroli / Włochy

– XII Międzynarodowy Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Kogut – akwarela, pastel, drewno”, Galeria „Oko”, Oława

– „Barwy Małopolski”, wystawa poplenerowa , Galeria „U Jaksy” – Miechów

– „Łobez 2008”, Wystawa poplenerowa,  Galeria „Art Nova”, Łódź

– „Wola Michowa 2008”, Wystawa poplenerowa, Galeria „Browar Mieszczański”, Wrocław

2007 – Wystawa poplenerowa, Załęcze Wielkie

– XI Międzynarodowy Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Kogut – akwarela, pastel, drewno”, Galeria „Oko”, Oława

– „Wolni jak ptaki”, wystawa poplenerowa, „Galeria u Jaksy”, Miechów

– „QUADRO-ART 2007”, I Międzynarodowe Biennale Obrazu – Łódź

– „Saint Tropez/Port Grimaud”, Wystawa poplenerowa, Galeria ZPAP – Łódź

2006 – X Międzynarodowy Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Kogut – akwarela, pastel, drewno”, Galeria „Oko”, Oława

– „Saint Tropez/Port Grimaud”, wystawa poplenerowa, Galeria Promocji Miasta , Łódź

– III Międzynarodowy Konkurs Rysunku – Wrocław

2005 – IX Międzynarodowy Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Kogut – akwarela, pastel, drewno”, Galeria „Oko”, Oława

– „Orzechówka 2005”, wystawa poplenerowa  Galeria ZPAP, Rzeszów

– Wystawy pokonkursowe II Konkursu im. M. Michalika w Instytucie Polskim – Sztokholm, Wrocław (patrz wyżej)

2004 – Wrocław widziany przez wrocławian  – Galeria Art Foto, Wrocław

– „Cdn… malarstwo 2004” (NAGRODA Integer), BWA, Wrocław

– Triennale Malarstwa Częstochowa 2004, BWA, Częstochowa,
II Ogólnopolski Konkurs im. Mariana Michalika na Obraz dla Młodych Malarzy

(1-23 październik 2005- Instytut Polski w Sztokholmie, listopad 2006 – ASP Wrocław)

(Muzeum Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu 29 października – 21 listopada 2005)

– „Configuration” Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin

2003 – „Cyberfoto 2003” VI Ogólnopolski Konkurs Fotografii Cyfrowej, Galeria Art FOTO, Częstochowa

– „IV Triennale autoportretu”, Radom

–  „Casaterra 2003″ („Ojczyzna 2003”) Międzynarodowy tydzień poszukiwań artystycznych, Atelierazur – Puglia / Włochy

– Złoto Belgradu” Międzynarodowy Konkurs Ilustracji, Belgrad / Serbia i Czarnogóra

2002 – „Egeria 2002” XI Salon Plastyki, Ostrów Wlkp.

– II Międzynarodowe Biennale Miniatury „Częstochowa 2002”, Częstochowa, Warszawa

– „Ciąg dalszy… grafika i rysunek 2002”, Wrocław

2001 – International Portfolio Show, Glasgow / Wielka Brytania

– „Ogrody wyobraźni” Galeria pod Plafonem, Wrocław

– I Przegląd Sztuki Komputerowej, Przemyśl

1998 – „Satyrykon’98” Międzynarodowy Konkurs Satyry i Humoru, Legnica

– „Sztuka Książki” Współczesna Polska Sztuka Książki, Warszawa

1997 – „Trangression” Fano-Fanny Międzynarodowy Konkurs Humoru („Maschere di Bronzo” III nagroda), Fano / Włochy

– „Satyrykon’97” Międzynarodowy Konkurs Satyry i Humoru, Legnica

– Polska Sztuka Książki Współczesnej, Warszawa

– „Clonation” Fax Festywal, Fano / Włochy 

– XVI Międzynarodowy Salon Rysunku, Saint-Just-Le-Martel / Francja 

– „Pejzaż XX wieku”, Przegląd Polskiego Malarstwa, Bielsko Biała

1996 – „Polimetrie” Galeria Miejska BWA, Wrocław

– „Sztuka Książki” III Ogólnopolska Wystawa Ilustracji i Książki Artystycznej, Warszawa

– Wystawa malarstwa międzynarodowego pleneru, Galeria miejska „Zamek”, Ryn

– „Promocje’95, (Nagroda Wydziału Kultury i Sportu), Legnica

1995 – „E-30” Galeria Centrum Kultury, Rheine / Niemcy

1993 – IV Akademickie Forum Kultury, Kraków

– „Satyrykon’93” Międzynarodowy Konkurs Satyry i Humoru, Legnica

1992 – Konkurs „Stabilo Tone” (II nagroda), Poznań

– Galeria Miejska BWA, Sopot

ngs.